wierszyki dzieci

Przedstawiam wierszyki napisane kilka dni temu przez moje dzieciaki:

Ten jest córci: Kiedy mama była mała też jak dziecko rozrabiała. Jej rodzice się złościli: "Zejdź z lodówki mi w tej chwili." Na podwórku biegała i kolana rozbijała Z rówieśnikami się bawiła, dla przyjaciół była miła. Lecz dorosła, bo czas teci Teraz dba o swoje dzieci.

Ten napisał syn: Naszej dentystki, pani Jadwini nikt za żadne błędy nie wini Błędów nie robi pani Jadwinia i to jest właśnie tego przyczyna. Choć przed zabiegiem pacjenci płaczą, to po zabiegu zaraz wybaczą Pani Jadwiga jest wyjątkowa, a ulga w bólu sprawa fajowa.

...i już wiadomo z jakiej "okazji" zostały napisane...
...a taki rysunek dostałam, kiedy byłam "w dołku"

muzyka ciszy

wierszyk o MUZYCE CISZY

Przez las raz wędrując ujrzałam z daleka,

malutkie światełko, które na mnie czeka,

a potem prowadzi przez leśną gęstwinę

w tajemną, lecz piękną, baśniową krainę.

Magia się tam nawet w sikorce ukrywa.

Szukających w ciszy melodią przyzywa.

Krainą tą rządzi - cud to jest prawdziwy,

stary, dobry władca - mądry, sprawiedliwy.

Spotkałam go gdy jechał przez zakątek leśny,

bez fanfar, orszaku po pomoc do wieśmy.

Moja ścieżka też się tam przez puszczę wiła

gdym magiczną bramę w drzewie zobaczyła.

Więc do LABIRYNTU zajrzałam na chwilkę,

tam wilk był człowiekiem, a człowiek był wilkiem.

Za mym przewodnikiem dalej podążałam,

aż chatkę w gęstwinie uroczą ujrzałam.

Właśnie w tej chatynce mieszka Margolota,

lecz nie jest tam sama bo ona "ma" Smoka

Gad wielki zielony robi słodkie minki

gdy wieśma do ciasta chce dodać rodzynki.

Na widok światełka skrzydła smok rozwinął,

jak do przyjaciela głową swoją skinął.

Zaraz też unieśli się bardzo wysoko,

że ludzkie straciło ich z widoku oko.

Wieczorem nowa gwiazda rozbłysła na niebie.

Prowadzić tych będzie co słuchają siebie.

chytrus

Czasem jak się coś usłyszy to się już nie "odsłyszy"...

JEZUS CHYTRUS

Że z Jezusa chytrus na świecie największy,

żalił się raz większym, pewien diabeł mniejszy.

Jego urodziny pokój Ziemi dają

i co piekłu nie w smak - ludzie się bratają.

Płakał mały diabeł pomiędzy diabłami,

że Jezus się nie chce podzielić duszami.

Kiedy był na Ziemi, sił nie szczędząc wcale,

uczył jak wieść życie dobre i wspaniałe.

Jeszcze przykład dawał, chodził i pouczał,

byle tylko w piekło nie trafiła dusza.

Taki był samolub, wszystkie chciał zagrabić,

by ich nie dać piekłu, dał się nawet zabić.

I choć już się w czeluści wszyscy ucieszyli,

że się tego Jezusa raz z Ziemi pozbyli,

to on wyciął numer: Raju drzwi otworzył,

bo sobie po prostu z grobu wstał i ożył.

I za tym przykładem kto w Niego uwierzy,

tylko raz zawołany do Nieba pobieży.

W piekle słychać lament gdy nie jedna dusza,

wiarą rozjaśniona do bram Raju rusza.

A Pan Jezus czule uśmiecha się w Niebie,

Dusze jaśniejące przytula do siebie.

niespodzianki :(

Sprawę bardzo przykrą tu kochani mamy, 
bo ciężko jest jesienią pozbierać kasztany.
I nie winna temu klęska urodzaju,
tajemniczo kasztany również nie znikają!

Winne temu wszystkiemu są ludzkie zwyczaje,
i to co na trawie po pieskach zostaje.
Bo jak tu pozbierać brązowe kasztany,
kiedy „niespodzianki” jeszcze wkoło mamy. 

Lecz mam też nadzieję na poprawę losu,
za sprawą wspaniałych i cudownych osób.

Jedną z nich jest Patryk, gdy z zerówki wracał,
jego pies „coś zrobił” - ten za worek złapał.
J bez obrzydzenia, bez wstydu głupiego,
Bo to forma dbania o pupila swego!

Również mała Ania była na spacerze,
gdy to co już wiecie, zrobiło jej zwierze.
Wcale nie czekała co powie jej mama,
wzięła rękawiczkę posprzątała sama!

Kilka tu obliczy w czerwień kolor zmieni,
chociaż osobisty dowód jest w kieszeni.
Więc choć nam dorosłym czas tak szybko leci,
Uczmy się! Możemy! Uczmy się od dzieci!!!

laleczki śpieszą na ratunek

Wyprawa lalek 

 Była sobie kiedyś malutka laleczka

 cała była z nitek, to -Asia Niteczka.

 Na pomoc Elizie aż się wyrywała,

 lecz wiedzieć musicie, że trochę się bała.

 Podróż to daleka przecież dla laleczki,

 -A jeśli poprują się moje niteczki? 

Gdy tak rozmyślała w słoneczny poranek, 

podszedł do niej Janek zwany też Gałganek.

 Miłym towarzystwem tak się ucieszyła, 

że ze swego strachu zaraz się zwierzyła.

 -Do Elizy jedziesz?- Janek, aż podskoczył.

 -A ja chcę wędrować gdzie poniosą oczy!

 Zebrać się nie mogłem by wyruszyć w drogę,

 z Tobą zaś pojadę! Elizie pomogę! 

 Ty taka malutka w podróż się wybierasz, 

 a ja jestem silny! -Poniosę Cię nie raz! 

 Wtem głos się odezwał między zabawkami, 

-Zaraz! Poczekajcie, my też chcemy z wami! 

Justyna Czupryna to właśnie krzyknęła 

i pełna energii pośród nich stanęła. 

 Zobaczyli jeszcze, że nie była sama, 

Jaśka Przytulaśka, za kompana miała.

 Ten misio czerwony, spokojny, milczący, 

cudownie mięciutki i zawsze myślący, 

jak tę podróż odbyć plan gotowy już miał,

 swoim towarzyszom raźnie go przedstawiał! 

 Lęk cały odpłynął, odwaga wróciła,

 a szczęśliwa czwórka w podróż wyruszyła!

:)

autor: Tomek

autor: Damian

autor: Darek

 Historia skończona, rymów już nie złożę. 

Całą więc Wam resztę prozą już wyłożę:

Przedstawione powyżej laleczki zostały wykonane przez dzieci-mojego syna

 i jego kolegów (prócz Asi -ta jest zrobiona przeze mnie :)) . 

Zostaną dzisiaj wysłane do Poznania na pomoc Elizie. (linki pod poprzednim postem).

Na pozostałe ♥AUKCJE♥ dla Elizy -zapraszam serdecznie

pierwszy pomocowy

W pierwszym poście w tym blogu pragnę poinformować o akcji pomocy dla Elizy

Ja z dzieciakami :) bierzemy się do szycia :)

więcej informacji u CECYLKI KNEDELEK

i na stronie ELIZY

oczywiście jak uszyjemy to się pochwalę :)